De adoptie van wijken: evaluatie van nieuwe coalities voor de wijk

In de voorbije jaren zijn politici en bestuurders met grote regelmaat aangemoedigd om ‘de wijk’ in te gaan. De idee was dat politici en bestuurders de alledaagse problemen in arme, vaak multiculturele wijken te lang hadden genegeerd, met grote politieke gevolgen voor het lokale en nationale politieke landschap in Nederland. Toch is die ‘wijkgedachte’ geen recent gegeven. Al meer dan vijftig jaar kent Nederland een sterke fascinatie voor de wijk als aangrijpingspunt voor integratiebeleid (vgl. Burgers, 1976; Duyvendak, 2006). Dat gold meer dan vijftig jaar geleden toen deskundigen discussieerden over de moderne stadswijk als integratiekader en dat geldt vandaag de dag wanneer politici en bestuurders hun zorgen uiten over slechte situatie in een groot aantal stadswijken. Het project ‘Nieuwe Coalities voor de Wijk’ past in deze Nederlandse traditie van aandacht voor de wijk. Toch is de situatie afwijkend van de jaren veertig en vijftig. Toen ging het vooral over de belofte van de toekomst, nu staat vooral de hardnekkigheid van diverse sociale problemen centraal. Deels gaat het om klassieke vraagstukken van onderwijsachterstand, werkloosheid en een slechte woningvoorraad, deels om nieuwe vraagstukken van integratie. Het relatief homogene, industriële Nederland van de jaren vijftig is een heterogene, postindustriële samenleving geworden. De overzichtelijke samenleving van de jaren vijftig is verdwenen en dat heeft grote gevolgen gehad voor de sociale structuur en sociale problemen van wijken. 1.2 Nederland verandert In de afgelopen decennia zijn de internationale migratiebewegingen naar Nederland van karakter veranderd. Na de Tweede Wereldoorlog was aanvankelijk sprake van een relatief overzichtelijke migratie richting Nederland.