Beleidsevaluaties tussen methode en praktijk: Naar een meer realistische evaluatiebenadering

Abstract

Het idee dat evaluatie kan bijdragen aan het verbeteren van beleid is niets nieuws onder de zon. Al in de jaren ’80 van de vorige eeuw bloeide evaluatie op met de bedoeling beleidsformulering en beleidsuitvoering te informeren, en in het hedendaagse ‘evidence-based’ tijdperk is evaluatie meer dan ooit een bloeiende praktijk. 1 Nederland volgde historisch weliswaar een ander en sneller traject dan Belgie¨, waar evaluatie slechts na de millenniumwisseling algemeen ingang vond.2 De potentie van evaluatie is tegenwoordig niettemin grotendeels (h)erkend en wordt gevat in adagia als ‘leren van evalueren’. Er worden met regelmaat evaluatiestudies uitgevoerd, maar opvallend is dat deze in toenemende mate ook het gebruik van evaluatieonderzoek zelf betreffen.