Drempelwaarde bij vergoeding van nieuwe medicatie

In de media wordt de laatste jaren veel gediscussieerd over de vergoeding van medicijnen en over mogelijkheden om de zorgkosten te beperken. Een veelvuldig bekritiseerd en bediscussieerd thema binnen deze discussies is de zogenaamde drempelwaarde voor kosten per gewonnen levensjaar. Dit kwam bijvoorbeeld tot uiting in de discussie die ontstond na het verschijnen van het conceptrapport over de vergoeding van medicijnen voor patiënten met de ziekte van Pompe.1 De drempelwaarde stond ook centraal in de recentere discussie over het signaleringsrapport ‘Toegankelijkheid van dure kankergeneesmiddelen’ van KWF Kankerbestrijding.2 Dure geneesmiddelen vormen een aanzienlijk deel van het totale gezondheidszorgbudget. Hierdoor dreigt er minder geld over te blijven voor andere zorgvoorzieningen. De keuze voor het ene geneesmiddel betekent immers vaak dat er in het budget minder ruimte is voor het andere. De discussies over de vergoeding van nieuwe medicijnen gaan dus iedere arts en zijn of haar patiënt aan. Het is daarom essentieel dat het onderzoek naar de doelmatigheid van nieuwe geneesmiddelen van goede kwaliteit is.