Samengevoegde afwikkeling van faillissementen

Samengevoegde afwikkeling Aan het Nederlandse ondernemingsrecht ligt van oorsprong de gedachte ten grondslag dat een onderneming wordt gedreven door één natuurlijke persoon of vennootschap. In de praktijk blijkt dit echter heel vaak niet het geval te zijn en wordt een onderneming gedreven door een groep vennootschappen oftewel een concern. Daarbij draagt iedere vennootschap zorg voor een bepaalde ondernemingsactiviteit. In artikel 2:24b Burgerlijk Wetboek (BW) is het begrip ‘groep’ aldus gedefinieerd: ‘Een groep is een economische eenheid waarin rechtspersonen en vennootschappen organisatorisch zijn verbonden.’ De genoemde organisatorische verbondenheid impliceert hier het bestaan van centrale leiding. Er moet daadwerkelijk centrale leiding zijn uitgeoefend waardoor de vennootschappen een economische eenheid zijn gaan vormen. De mate van centrale leiding verschilt daarbij per concern en kan soms zelfs binnen een concern verschillen per vennootschap. De centrale leiding kan gebaseerd zijn op kapitaaldeelname door de ene vennootschap in de andere, op een tussen hen gesloten overeenkomst of op feitelijke verbondenheid zoals instelling van personele unies, waarbij dezelfde personen zitting hebben in de besturen van de verschillende vennootschappen. De wettelijke invulling van het groepsbegrip wordt geacht niet wezenlijk te verschillen van de daaraan in het juridische spraakgebruik gegeven betekenis. Evenmin verschilt die invulling van de in de doctrine ontwikkelde invulling van het begrip groep of concern.