2016, 2016/2028(INI), Europees Parlement roept op tot verdere maatregelen tegen belastingontwijking, belastingconcurrentie en agressieve belastingplanning

Met deze resolutie probeert het Europees Parlement zich langs politieke weg te laten gelden en toont zich zelfs vrij activistisch als het gaat om de aanpak van belastingontduiking en agressieve fiscale planning. Op het gebied van de directe belastingen is de invloed van het Parlement op het wetgevingsproces beperkt. Het Parlement heeft hier een raadgevende rol. Het initiatiefrecht ligt bij de Europese Commissie. Alleen de Commissie kan richtlijnvoorstellen indienen. De beslissing om een richtlijnvoorstel, al dan niet in gewijzigde vorm, aan te nemen, ligt vervolgens exclusief bij de Raad. De Raad beslist met eenparigheid van stemmen – na raadpleging van het Europees Parlement en het Economisch en Sociaal Comité. In dit vetorecht komt de fiscale autonomie van de lidstaten tot uitdrukking. De democratische legitimering voor de totstandkoming van EU-wetgeving op deze wijze zoekt men doorgaans in het politieke mandaat dat de nationale volksvertegenwoordigingen hun regeringsvertegenwoordigers meegeven waar zij zich binnen Raadsverband bewegen. In een notendop wil het Parlement verdergaande transparantie en coördinatie, winstbelastingheffing daar waar waardecreatie plaatsvindt, eerlijke belastingconcurrentie, verbetering van de positie van ontwikkelingslanden, een minimumniveau van belastingheffing binnen de EU en sancties voor overtreders. Vermogende particulieren behoren inkomstenbelasting te betalen in het land waar zij wonen. Multinationals behoren vennootschapsbelasting te betalen in de landen waar zij hun ondernemingsactiviteiten verrichten. Het Parlement knoopt aan bij de maatschappelijke verontwaardiging uit de samenleving en de roep om maatregelen na ‘Panama Papers’ en ‘LuxLeaks’ om de geuite wensen kracht bij te zetten.