Inleiding. In discussies over corporate governance en ondernemingsdoelstellingen woedt een strijd tussen twee uitersten. Aanhangers van het stockholdermodel vinden dat het management uitsluitend verantwoording moet afleggen aan de aandeelhouders, terwijl anderen argumenteren voor het stakeholdermodel, waarin het management de belangen van vele belanghebbenden tegelijk in het oog moet houden. In de praktijk overlappen beide modellen elkaar. stockholders versus stakeholders onttrekken het zicht op de complexiteit van stakeholdermanagement, de inzet die daarbij gepleegd moet worden door het management alsmede de daaraan verbonden uitdagingen. Case-studies over stakeholder-management kunnen deze complexiteit belichten en mede daardoor inzicht verschaffen in de merites van het stakeholdermodel voor het management. Dit artikel wil daartoe een bijdrage leveren door eerst aan de hand van een bekend framework een kort theoretisch overzicht te geven van stakeholdermanagement. Vervolgens komt een beknopte casestudie aan de orde waarin nieuwe vormen van stakeholder-management worden beschreven. De case-studie beschrijft het proces van de strategische besluitvorming en het stakeholder-management inzake het megaproject Per+, de grootscheepse modernisering van Shell's olieraffinaderij in Pernis/Rotterdam. De nadruk ligt daarbij op het combineren van intern en extern stakeholdermanagement en op de vraag welke nieuwe managementinzichten daaraan zijn te ontlenen voor de proces- en transactie-dimensie van stakeholder-management.