De omvang van de verborgen werkloosheid in de WAO

Arbeidsongeschiktheid in de zin van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering is een begrip, waarbij naast medische, ook economische factoren een rol spelen. Algemeen wordt verondersteld dat de stijging van het aantal WAO-uitkeringstrekkers gedurende de laatste jaren niet losstaat van de omstandigheden op de arbeidsmarkt. Men spreekt dan ook wel van verborgen werkloosheid onder WAO-eis. In dit artikel wordt een poging gedaan de omvang van deze verborgen werkloosheid te schatten door de ontwikkeling van het aantal WAO-uitkeringen te vergelijken met de ontwikkeling van het aantal invaliditeitspensioenen dat het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds toekent en waarbij economische overwegingen geacht worden geen rol te spelen. De auteurs komen dan tot een verborgen werkloosheid onder WAO-ers van ca. 140.000 manjaren in 1978. Dit betekent dat het feitelijke werkloosheidspercentage 8.2 bedraagt, hetgeen drie procentpunt meer is dan het officiële werkloosheidspercentage van 5.2.