Redenen voor late diagnose 'HIV-infectie' en gevolgen voor arbeidsparticipatie

Doel Inzicht verkrijgen in de redenen voor een late diagnose ‘hiv-infectie’, om het aantal hiv-patiënten met een late diagnose te verminderen en om de behandeling te kunnen optimaliseren. Opzet Kwalitatief onderzoek. Methode Deelnemers waren hiv-patiënten bij wie de diagnose ‘hiv-infectie’ laat was gesteld. De ervaringen van 34 patiënten werden systematisch in beeld gebracht met diepte-interviews. Hierbij besteedden we specifiek aandacht aan de gevolgen van een late diagnose voor de arbeidsparticipatie. Resultaten Uit analyse van de interviews blijkt dat er vier groepen hiv-patiënten met een late diagnose zijn, die zijn te onderscheiden aan de hand van twee dimensies: (a) het bewust of onbewust zijn van het risico op een hiv-infectie; en (b) de aan- of afwezigheid van gezondheidsklachten voorafgaand aan de diagnose. Dit levert binnen elk van de vier groepen een unieke combinatie van redenen voor de late diagnose op. Per groep worden aanbevelingen gedaan om het aantal late diagnoses terug te kunnen dringen. Conclusie Zorgprofessionals moeten alert zijn op klinische hiv-indicatoren en testen aanbieden aan risicogroepen voor hiv-infectie. Het wordt aanbevolen om de bekendheid te vergroten van mogelijke transmissieroutes van hiv, symptomen van hiv-infectie en de voordelen van vroegtijdig testen en behandelen. De voornaamste gevolgen van een late diagnose van hiv-infectie voor de arbeidsparticipatie zijn: meer verzuim, productiviteitsverlies door gezondheidsproblemen en meer problemen met het verhullen van de hiv-status op het werk.