Het woord telecommunicatie bestaat uit het Griekse woord tèle, dat ver betekent, en uit het Latijnse woord communicare, dat mededelen betekent. Het houdt volgens de dikke van Dale in: het overbrengen van informatie over een grote afstand door middel van telegrafie, telefonie, radar, televisie en andere middelen.1 Het gaat om communicatie op afstand zonder dat iemand zich daartoe fysiek verplaatst. Al vanouds werd door mensen getracht om over grote afstanden met elkaar te communiceren zonder fysieke verplaatsing. Te denken valt aan communicatie door middel van rooksignalen en via postduiven. De moderne telecommunicatiemiddelen bestaan uit elektronische communicatiemiddelen. De laatste jaren vormen met name de mobiele telefoon en het internet populaire middelen van communicatie. Tegenwoordig is bijna iedereen in het bezit van een mobiele telefoon. Er zijn verschillende telecommunicatieondernemingen waarbij men zich kan aansluiten voor een abonnement of een prepaid kaart om op het mobiele netwerk te worden aangesloten. Deze keuzevrijheid van de consument brengt met zich mee dat niet iedereen bij dezelfde telecomprovider is aangesloten. Het is daarom zeer belangrijk dat ook personen die bij verschillende ondernemingen zijn aangesloten met elkaar kunnen communiceren. Om die reden dienen deze telecommunicatieondernemingen met elkaar afspraken te maken. Zij moeten elkaar toegang verlenen tot elkaars netwerken om deze gesprekken tussen hun klanten mogelijk te maken. De Onafhankelijke Post en Telecommunicatie Autoriteit (OPTA) is de toezichthouder op de telecommunicatiemarkt. Eén van haar taken is erop toezien dat de prijzen van mobiel bellen niet te hoog worden doorberekend aan de consument. Over de tarieven voor mobiel bellen en het versturen van sms-berichten is met grote regelmaat een artikel in de krant te lezen.2 Telecommunicatie is dan ook een actueel onderwerp dat vrijwel iedereen direct raakt.

, , ,
L.J.J. Rogier (Lodewijk) , E. Steyger
Erasmus University Rotterdam
hdl.handle.net/1765/15591
Erasmus School of Law

Danopoulos, A. (2009, April 23). Geschilbeslechting door de OPTA: Een voorbeeld voor geschilbeslechting in het bestuursrecht?. Retrieved from http://hdl.handle.net/1765/15591