Derdenbescherming na een vernietiging op grond van de actio pauliana: vreemde eend in de bijt?

Bij een eerste ontwerp van een nieuwe wet, is het altijd maar de vraag of de tijd - en de tekst - al rijp is voor commentaar op detailniveau. Zeker waar grote veranderingen worden voorgesteld, lijkt het beter zich eerst te concentreren op de hoofdlijn. Aan de andere kant: juist waar in dat ontwerp ook voor bestaande regelgeving (kleine) wijzigingen worden voorgesteld, lijkt het goed reeds in een vroeg stadium - en dan inderdaad (ook) op detail-niveau - stil te staan bij deze wijzigingen. In deze bijdrage ga ik in op de in het Voorontwerp Insolventiewet1voorgestelde wijziging van de derdenbescherming in het kader van de faillissementspauliana (art. 3.2.7 lid 2 Voorontwerp). Mijn conclusie is dat de voorgestelde wijziging nog niet ver genoeg gaat, en dat aan een separaat artikel voor derdenbescherming (überhaupt) geen behoefte is.