Werkhervatting bij kanker: wetenschappelijk onderbouwd

Ruim 400.000 mensen leven in Nederland met kanker. Jaarlijks wordt de ziekte bij 70.000 mensen gediagnosticeerd. De verwachting is dat de incidentie van kanker tot 2015 met 40% en de prevalentie met 90% zal toenemen. De perceptie van kanker als ziekte is veranderd in de laatste decennia. Kanker heeft een chronisch karakter gekregen en de prevalentie daarvan is vergelijkbaar met andere veel voorkomende chronische aandoeningen, zoals hart- en vaatziekten, diabetes, depressie, enzovoort. De prevalentie van kanker bij vrouwen ligt hoger dan bij mannen.1 Kankerpatiënten hechten groot belang aan terugkeer naar werk en economische zelfstandigheid. Op individueel niveau betekent dit vaak de bevestiging compleet hersteld te zijn van de ziekte2 en terugkeer naar het normale leven.3 Toch lukt het niet meer dan de helft van de kankerpatiënten terug te keren naar werk.4,5 De centrale vraag in dit artikel is: wat zijn de voorspellende factoren in de terugkeer naar werk? Het zijn met name de langetermijneffecten van kanker en de behandeling die de kankerpatiënt parten spelen,6,7 zoals fysieke beperkingen, vermoeidheid, angst, depressie en cognitieve problemen. Genderspecifieke aspecten spelen daarbij een belangrijke rol. Daarnaast zijn er in het werk gelegen factoren die van invloed zijn op de werkhervatting. Door het anticiperen op een aantal van deze factoren en het onderkennen van de kwetsbaarheid van deze patiëntenpopulatie kunnen interventies ingezet worden die de terugkeer naar werk voor kankerpatiënten kunnen vergemakkelijken.