Het economisch drama van de podiumkunsten

Het economisch drama van de podiumkunsten De leerstoel Economie van de Podiumkunsten gaat de komende jaren onder andere bestuderen hoe een optimum kan worden bereikt van de belangen van de podiumkunsten, van het publiek, en de publieke kosten. Als onderdeel van dit vraagstuk zal de ordening in de productieketen waaronder de ordening van podia worden bestudeerd. Nederland heeft een eigen ordening van podia. Hier zijn de gemeenten verantwoordelijk voor gesubsidieerde podia en stichten particuliere bedrijven mondjesmaat commerciële theaters en poppodia. Grote steden hebben vaak gespecialiseerde podia als schouwburgen, concertzalen en poppodia, middelgrote en kleine gemeenten hebben vaak één, niet gespecialiseerd theater. Podia worden in de regel geëxploiteerd als zelfstandige entiteiten met relatief weinig samenwerkingsverbanden. Kleine podia ervaren hierdoor een beperkte onderhandelingspositie naar aanbieders van voorstellingen en zij ervaren dat zij weinig geld hebben voor productontwikkeling en voor marketing. Gezelschappen menen dat de podia weinig gesubsidieerde voorstellingen afnemen. Kan dat niet beter? In het buitenland zijn er voorbeelden van ordening van podia om te bestuderen, maar in Nederland zijn er weinig verschillende modellen. Het zou mooi zijn als ook hier modellen worden ontwikkeld waarvan de verschijnselen kunnen worden bestudeerd. Hier kan worden gedacht aan een andere geografische, bestuurlijke verantwoordelijkheid voor podia of aan vormen van integratie. In de oratie wordt ingegaan op verschillende vormen van integratie gericht op podia. Rede, in verkorte vorm uitgesproken aan de Erasmus Universiteit Rotterdam op 18 mei 2009.