Alleen leven en geluk

SAMENVATTING:<br/> Alleenstaanden beleven gemiddeld minder voldoening aan hun bestaan dan mensen die met een partner samenwonen. Vooral gescheidenen en verweduwden zijn naar verhouding ongelukkig. Dit verschil blijkt in tal van onderzoekingen in moderne westerse landen en heeft verschillende validiteitstests doorstaan. Het verschil wordt meestal toegeschreven aan het ontbreken van een partner. Door gemis daarvan en door bijkomende belasting van stereotypering en aanpassing bij verlies, zouden alleenstaanden minder gelukkig zijn. Denkbaar is echter ook dat er omgekeerde effecten in het geding zijn en dat onvrede met het bestaan nadelig uitwerkt op de kans om een partner te vinden en te houden. In dit artikel wordt die alternatieve verklaring verkend Longitudinaal onderzoek levert inderdaad steun voor dit gezichtspunt, maar vooralsnog geen bewijs. Twee soorten effecten van ongelukkig zijn kunnen van invloed zijn op de kans om alleen te komen staan. Ongelukkig zijn als zodanig kan een belemmering vormen om een partner te vinden omdat daardoor het aantal gelijkgestemde kandidaten sterk beperkt wordt, omdat deze eigenschap niet erg gewaardeerd wordt, en omdat een bedrukte stemming sociaal contact pleegt te bemoeilijken. Wordt toch een relatie gelegd dan is chronisch ongelukkig zijn daarin een voortdurende bron van twijfel. Onvrede met het bestaan kan voorts de ontwikkeling belemmeren van eigenschappen waarvan men het in het moderne liefdespatroon sterk moet hebben, namelijk van activiteit, interne controle, zelfwaardering en empathie. <br/><br/> ABSTRACT:<br/> Various surveys in modern western nations have shown that people who live alone are less satisfied with their lives than persons who live with a partner. The widowed and the divorced in particular are relative/v unhappy. The common explanation is that being single leads to unhappiness. Yet it could also he that unhappiness leads to the single state. This paper explores that alternative explanation. Three longitudinal studies do indeed suggest that unhappiness decreases marriage chances. They, cannot, however, provide definite proof. Various possible effects are considered. Unhappiness as such could lower chances in that it is considered an undesirable trait, hinders social contacts and casts a shadow over the relationship with a partner. Unhappiness could also limit marriage changes by impeding personality development towards ‘activity" inner contact" "self-acceptance" and "empathy": characteristics which are quite crucial in the modern western marriage pattern.