Minimaal kinderopvang

Wie dacht dat Amerikanen alleen maar hard en lang werken, loopt achter: de balans tussen werk en privé heeft nu de kolommen van de Harvard Business Review gehaald 1. Ook in de VS speelt de discussie tussen werkende ouders en hun kinderloze collega's over de grenzen van de onderlinge solidariteit. In een casus-artikel worden de dilemma's geschetst waar de manager mee te maken kan krijgen als zij een professional heeft aangetrokken die moeder is, waarna een andere medewerker zonder toelichting korter wil gaan werken: "Please don't tell me that I need a baby to have the time off." Wat doe je als meerdere medewerkers terug willen naar tachtig procent? Je winstdoelstelling halen wordt dan moeilijk. Interessant zijn de adviezen die de fictieve manager in het blad van echte collega's krijgt en die variëren van "geef niet-ouders dezelfde privileges als ouders" tot "laat je personeel onderling zelf de bezetting regelen". Wie heeft hier een probleem: werkende ouders, kinderloze collega's of managers?