Het gebruik van ADL-hulpmiddelen door ouderen: een onderzoek naar determinanten en substitutiemogelijkheden

Nederland vergrijst. Het percentage 65-plussers in de Nederlandse bevolking zal aanzienlijk toenemen, van ongeveer 13% nu tot circa 23% in 2040 (De Beer et al., 1995). Aangezien circa 45% van de uitgaven voor gezondheidszorgvoorzieningen (circa /60 miljard in 1995; FOZ 1996') ten goede komt aan mensen van 65 jaar of ouder zullen, bij ongewijzigd beleid, de kosten van de gezondheidszorg stijgen (Huijsman et al., 1994). De toenemende vergrijzing en de daarmee samenhangende stijgende kosten van de gezondheidszorg vormden in de jaren '80 de belangrijkste aanleiding voor de overheid om te besluiten tot een substitutiebeleid (Nota 'Ouderenbeleid'; Tweede Kamer, 1987/1988). Met behulp van dit beleid (zie paragraaf 2.5) wil de overheid bewerkstelligen dat mensen, en ouderen in het bijzonder, zo lang mogelijk zelfstandig thuis blijven wonen. Dit wordt vaak geacht goedkoper te zijn dan een intramurale opname. Bovendien zou het tegemoet komen aan de wens van veel ouderen (Houben, 1985a). Dit substitutiebeleid, de vergrijzing en de toename van het aantal chronisch zieken hebben de druk op de thuiszorg de afgelopen jaren doen toenemen (Groenewegen en Hutten, 1989). Omdat ook in de toekomst het aantal ouderen en chronisch zieken zal stijgen, wordt een groeiend personeelstekort in de zorgsector verwacht (Van Tits en Groot, 1991; Van der Windt, 1991; Swarte, 1995).

• View at Worldcat

Free Full Text ( Final Version , 4mb )