Dwangstoornis bij kinderen en volwassenen: Effectiviteit behandeling en predictie van het resultaat

Van de psychische stoornissen is de dwangstoornis of obsessieve-compulsieve stoornis wel één van de meest fascinerende. Hoe is het mogelijk dat een zestienjarige jongen ur~n onder de douche staat, iedere dag zijn fiets schoonmaakt en zijn jas alleen wil dragen als deze gewassen is. En hoe krijgt hij zijn moeder zover om dat laatste te doen. Hoe krijgt iemand het voor elkaar van haar echtgenoot te kunnen eisen dat hij zich op de deurmat uitkleedt bij thuiskomst, zijn kleren afgeeft voor een wasbeurt en zelf linea recta in de douche verdwijnt. En hoe is het mogelijk dat de echtgenoot niet allang is vertrokken. Patiënten met een dwangstoornis richten hun leven vaak zo in dat zij hun dwangrituelen zo goed mogelijk kunnen uitvoeren of zo min mogelijk hoeven uit te voeren. Werk, school, vriendschappen en hobby's, alles wijkt voor de dwang. Gezinsleden, ouders, partners zijn vaak betrokken bij het uitvoeren van de dwangrituelen. Ook zij moeten belangrijke delen van hun leven opgeven voor hun kind of partner met dwangproblemen. In een groot aantal gevallen doen zij dit ook, waarschijnlijk omdat zij zien hoe groot de lijdensdruk is, maar soms ook omdat de patiënt hen dwingt tot hulp. Vooral adolescenten worden nog wel eens agressief als zij de hulp niet krijgen die zij vragen. Dit proefschrift gaat over de behandeling van dwangstoornissen zowel van kinderen en adolescenten als van volwassenen. 1\\vee onderzoeksvragen stonden hierbij centraal: (1) is er een verschil in resultaat tussen gedragstherapie en medicamenteuze therapie of een combinatie van beide en (2) is het behandelresultaat te voorspellen.