Leren van toezicht

Toezicht staat onder immer toenemende belangstelling, of het nu gaat om het toezicht op financiële instellingen, de veiligheid van het vliegverkeer of de gezondheidszorg. De oorzaken hiervan zijn divers maar kunnen deels gevonden worden in het terugtreden van de overheid als uitvoerder van publieke diensten. Om controle te kunnen houden op die diensten zijn de afgelopen decennia grote toezichthoudende organen opgericht, die inmiddels een flink deel van de economie beslaan; volgens sommige berekeningen werken momenteel ongeveer een miljoen mensen in de ‘toezichtsindustrie’ (van Waarden 2006). Daarnaast dringt steeds meer het besef door dat we leven in een ‘risicomaatschappij’ (Beck 1992) die, hoe paradoxaal ook, aanleiding heeft gegeven tot een ‘veiligheidsutopie’ (Boutelier 2002). Risico’s worden steeds minder geaccepteerd en overheden en toezichthouders worden daar in toenemende mate op aangesproken. Deze trend brengt met zich mee dat onderzoek naar het functioneren van toezichthouders sterk in maatschappelijk belang heeft gewonnen. De afgelopen jaren is dan ook internationaal te constateren dat dit onderzoek een hoge vlucht heeft genomen. Ook de inspecties zelf hebben inmiddels onderzoeksprogramma’s opgezet. Dit geldt ook voor de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). Het voorliggende rapport is een verslag van onderzoek naar de effectiviteit van een van de belangrijke toezichtsinstrumenten van de IGZ, het zogeheten Thematisch Toezicht. Middels casestudie onderzoek beoogt dit rapport de vraag te beantwoorden op welke manier het thematisch toezicht effectief kan zijn en voor welk type risicoproblemen deze vorm van toezicht het meest geschikt is. Hiermee probeert het rapport een zowel conceptuele als empirische bijdrage te leveren aan de discussie over het toezicht in algemene zin, en in het bijzonder over het toezicht op en in de gezondheidszorg.

• View at Worldcat

Free Full Text ( Final Version , 2mb )