De ISD-rechtspraak anno 2010: een eigenstandige normering en invloed op het beleid

Inleiding: Een jaar nadat de ISD-maatregel (hierna ook: ISD) wettelijk van kracht was geworden, verscheen in 2005 in dit tijdschrift een eerste aanzet tot een analyse van de rechtspraak ter zake. In die bijdrage stond de vraag centraal ‘of de rechter het signaal van de wetgever dat een strengere reactie en dus een langduriger vrijheidsbeneming ten aanzien van veelplegers passend is, heeft opgepikt, of dat de rechter ten aanzien van het opleggen van de ISD-maatregel en de duur daarvan tot nu toe nog een zekere terughoudendheid heeft betracht’. De analyse van de rechtspraak van dat eerste jaar leidde toen tot de voorlopige conclusie ‘dat het signaal van beoogde langdurige vrijheidsbeneming weliswaar is opgepikt door de rechterlijke macht, maar veelal toch met een terughoudende en kritische houding’. Het tijdsverloop nadien alsook de jurisprudentiële en beleidmatige ontwikkelingen die zich met betrekking tot de ISD hebben voorgedaan, geven aanleiding om thans te bezien of deze conclusie nog stand houdt.