Samenvatting Diverse EU lidstaten, waaronder Nederland, hebben de afgelopen jaren maatregelen genomen om partnermigratie te beperken. In 2004 verhoogde Nederland de inkomenseis voor „gezinsvorming. van 100% naar 120% van het voltijds minimumloon. Dat normbedrag is hoger dan het inkomen van circa 30% van de werkende beroepsbevolking. Op basis van IND-gegevens, CBS-gegevens en vijftig diepte-interviews onder internationale stellen is gekeken naar (1) de uitkomsten van de hogere inkomenseis voor de aard en omvang van partnermigratie en (2) de persoonlijke gevolgen voor internationale stellen die (aanvankelijk) niet aan de inkomenseis voldeden. We laten zien dat de potentiële macht van de nationale overheid om partnermigratie te beperken op gespannen voet staat met de waarde van een private familiesfeer. De partnermigratie naar Nederland daalde substantieel, vooral onder groepen met een zwakkere economische positie (niet-westerse minderheden, vrouwen en jongeren). Tegelijkertijd kwam het welzijn onder internationale stellen onder druk te staan. In 2010 oordeelde het Europese Hof van Justitie dat de inkomenseis van 120% in strijd is met de Europese Richtlijn voor gezinshereniging.

hdl.handle.net/1765/23302
Migrantenstudies
Department of Sociology

Leerkes, A., & Kulu-Glasgow, I. (2010). De prijs van de liefde? Over de gevolgen van de verhoging van de inkomenseis bij ‘gezinsvormende’ partnermigratie naar Nederland. Migrantenstudies, 1–35. Retrieved from http://hdl.handle.net/1765/23302