Transcutane foetale Po2 meting : over de ontwikkeling van een meettechniek

De meest ernstige dreiging voor de foetus tijdens de baring is een zuurstoftekort, ontstaan door een vermindering van de placenta-doorbloeding (infarceringvan de placenta, weeenstoornissen), danwel door een compressie van de navelstreng. Vroege detectie van zuurstoftekort is dan ook belangrijk. Tot op zekere hoogte is dit mogelijk door continue registratie van de foetale hartfrequentie in relatie tot de intra-uteriene druk. Deze methode is echter indirect. Bovendien hangt niet elke verandering van de hartfrequentie samen met een foetale hypoxemie. Een directe methode is de bepaling tijdens de baring van de foetale bloedgaswaarden met behulp van het micro-bloedonderzoek. Deze methode is echter invasief en geeft slechts momentaan een indruk over de foetale conditie. Een belangrijke aanvulling in de diagnostiek van de foetale hypoxemie zou een continue registratie van de arteriele zuurstofspanning kunnen zijn. Een niet-invasieve en daarom aantrekkelijke methode is het transcutaan meten van de zuurstofspanning, waarbij de transcutane zuurstofelektrode op de huid van het voorliggende dee! van de foetus wordt geplaatst.