Behandeling van onderbeenfracturen met de fixateur externe van Hoffmann

De behandeling van de onderbeenfractuur is de laatste jaren meer en meer gebaseerd op de gezonde idee dat de extremiteit in zijn totaliteit beschouwd moet worden. Interne fixatie heeft niet onder alle omstandigheden de resultaten gegeven die men er van verwachtte. Complicaties zoals infecties in de fractuurzone, pseudoarthrosen, al of niet gecombineerd met een infectie en verlies van botsubstantie, kunnen leiden tot blijvende invaliditeit met vèrstrekkende sociale consequenties voor de patiënt (Mittelmeier 1970, Nielsen 1969). Een streven naar beperking van deze complicaties heeft er toe geleid dat de fixateur externe van Hoffmann voor de behandeling van onderbeenfracturen in 1969 in het St. Lambertusziekenhuis te Helmond werd ingevoerd. Op de patiënten, na september 1969 in ons ziekenhuis opgenomen, hebben wij een nader te omschrijven behandelingsschema toegepast. In de overgangsperiode zijn nog verscheidene behandelingsmethoden naast elkaar voorgekomen. Het behandelingsschema is in de eerste plaats gericht op het voorkomen van infectieuze complicaties