Efficacy of antimicrobial therapy in the compromised host : an experimental study

Met het dierexperimenteel onderzoek, beschreven in dit proefschrift, wordt getracht meer inzicht te geven in de relatie tussen afweerfactoren en de werkzaamheid van antibiotica bij het bestrijden van bacteriele infecties. In de klinische geneeskunde wordt men in toenemende mate geconfronteerd met patienten die lijden aan aanwijsbare vormen van weerstandsvermindering, bijvoorbeeld als gevolg van maligniteiten en de behandelingen daarvan (bestraling of chemotherapie). Ernstige infekties komen als gevolg hiervan frekwent voor en hebben niet zelden een fataal verloop omdat de antimicrobiele therapie die werkzaam is bij de normale gastheer, in deze patienten vaak geheel of gedeeltelijk faalt. Verschillende factoren dragen gelijktijdig bij aan de vermindering van de weerstand. Maligniteiten en chemotherapeutische behandelingen kunnen aanleiding geven tot onderdrukking van humorale of cellulaire immuniteit, alsook vermindering van het aantal of de funktie van polymorphonucleaire leukocyten (PMN). Een tweetal vragen komcn naar voren. Ten eerste, in welke mate is de werkzaamheid van een antibioticum therapie afhankelijk van weerstandsfactoren van de gastheer? Ten tweede, kan een verzwaring van het antibioticum therapieschema het gemis aan eigen afweerfactoren geheel of gedeeltelijk compenseren? Omdat de klinische situatie weinig ruimte biedt voor de bestudering van deze vragen, is gekozen voor een dierexperimentele benadering waarbij het mogelijk is weerstandsfactoren selectief weg te nemen. Door middel van de studies beschreven in de hoofdstukken 1-5 proberen wij een bijdrage te leveren aan de beantwoording van deze vragen. Door de keuze van de experimentele infecties, veroorzaakt door Streptococcus pneumoniae of Listeria monocytogenes, was het mogelijk de relatieve betekenis van afweerfactoren afzonderlijk voor de werkzaarnheid van antibiotica te bestuderen