Evaluatie van formularium en eigen bijdrage wetgeving in Nederland, West-Duitsland, en Engeland

Met de term kostenexplosie wordt de excessieve groei van de kosten van de gezondheidszorg aangeduid, die in de meeste westerse landen in de loop der zeventiger jaren onrustbarende vormen had aangenomen. Dat dit verschijnsel in ongeveer gelijke omvang optrad, is des te opmerkelijker, daar het funktioneren van de gezondheidszorg in de landen onderling zeer verschillend is. Door akute financieringsproblemen hiertoe gedwongen, hebben zowel in Noord-Amerika als in Europa nationale overheden in de loop der tachtiger jaren een aantal bezuinigingsmaatregelen in de gezondheidszorg doorgevoerd, waarin ook het medicijngebruik onder de loupe werd genomen. Wat dit 1 aatste betreft, heeft de overheid overwogen om arts en pat i ent - a 1 s 'eindverbruikers' van medicijnen - in de bezuinigingsoperaties te betrekken. Dit uitgangspunt heeft ertoe geleid, dat in een aantal landen formu- 1 ariawetgeving geïntroduceerd is (onder andere Nederland, West-Duitsland en Engeland). Deze heeft ten doel het voorschrijfpatroon van artsen te bei nvl oeden, door bepaal de middel en niet meer voor ziekenfondsvergoeding in aanmerking te doen komen. Als direkt op de patient gerichte maatregel werd een eigen bijdrage regeling voor medicijnen van kracht (als vast bedrag per voorgeschreven item zoals in Nederland, of als proportioneel systeem zoals in Belgie), ofwel werd een dergelijke regeling verscherpt (West-Duitsland, Frankrijk, Engeland). Hierbij gaat het op korte termijn om direkte besparingen (patienten betalen een deel van de kosten van geneesmi dde 1 en zelf). Andere doelstellingen zijn het verminderen van het gebruik, terwijl in onder andere Nederland de overheid tevens naar een verhogen van de verantwoorde 1 ijkhei d van de ziekenfondsverzekerde voor zijn ziektekosten streeft.

• View at Worldcat

Free Full Text ( Final Version , 4mb )