Effecten van vrije toegang van de huisarts tot niet-invasief cardiaal functie-onderzoek : een nieuwe selectiemethode als alternatief voor directe verwijzing naar de cardiologische polikliniek

De afgelopen decennia heeft de gezondheidszorg in het teken gestaan van het streven naar een juiste afstemming van vraag en aanbod van zorg binnen de grenzen van een gelimiteerd financieel kader. Ook in de komende jaren zal deze afstemming een centrale plaats op de politieke agenda innemen getuige de aandacht die de politiek aan wachtlijsten en personeelstekorten in de zorgsector schenkt. Onafhankelijk hiervan dreigt het accent in de zorg meer en meer naar hoog technologische curatieve zorg te verschuiven en lijkt de aandacht van medisch specialisten voor een solide basiszorg te vervagen, waarbij door eerder terugverwijzen naar de huisarts ook de werkdruk in de eerste lijn toeneemt. Dit vraagt om een goede afstemming tussen huisarts en specialist, iets waar het volgens de eerste lijn nogal eens aan schort. Ook op het gebied van de cardiologie zijn genoemde ontwikkelingen waar te nemen. Hier geldt bovendien dat de vraag naar ambulante zorg sneller toeneemt dan het aanbod aan poliklinische capaciteit. De huidige capaciteit op de polikliniek cardiologie komt daarbij van twee zijden onder druk te staan. Enerzijds neemt het aantal mensen met een of andere vorm van chronische hartziekte jaarlijks toe en anderzijds leidt de reductie van het aantal ziekenhuisbedden tot een toename van poliklinische activiteiten. Meer en meer ontstaat behoefte aan maatregelen die tot doel hebben de beperkte poliklinische capaciteit doelmatiger in te zetten en de ambulante zorgprocessen te optimaliseren. Deze thesis beschrijft een onderzoek naar de haalbaarheid van een project dat tot doel heeft het electieve verwijsproces naar het cardiologisch spreekuur te verbeteren.

• View at Worldcat

Free Full Text ( Final Version , 12mb )