Tromboembolische complicaties na totale heuparthroplastiek : een onderzoek naar de profylactische waarde van laag-gedoseerde pre- en postoperatieve orale anticoagulantia

Medisch-technische ontwikkelingen gedurende de afgelopen 25 jaar hebben het mogelijk gemaakt een pijnlijk en verstijfd gewricht met een grate kans van slagen te vervangen door een nieuw gewricht in de vorm van een prothese. De heup is thans het meest vervangen gewricht. In Nederland werden in 1984 meer dan 10.000 totale heuparthroplastieken verricht.Bij het merendeel van deze operaties werden een acetabulumprothese van polyethyl een en een kophalsprothese van een metaallegering met acrylcement gefixeerd. Een scherpe indicatiestelling, een geestelijke en lichamelijke voorbereiding van de (veelal bejaarde} patient, een optimale operatietechniek, een zonodig individueel aangepast revalidatieschema, en leefregels voor de langere termijn dragen er mede toe bi j dat globaal 90% van de ingebrachte heupprotheses na 10 jaar nag probleemloos functioneert. Zowel het gebied van de endoprothesiologie in engere zin als dat van de verankeringstechnieken is nag volop in beweging, en een hoger succespercentage in de toekomst is niet uitgesloten. De meest gevreesde complicatie na een totale heuparthroplastiek is een infectie random de prothese. Preoperatief onderzoek naar potentiele infectiebronnen (zeals urineweginfecties) en behandeling daarvan, peroperatieve antibiotische bescherming en het gebruik van een kiemvrije operatiekamer kunnen het infectiepercentage tot ongeveer een procent reduceren