Talusfracturen, een overzicht van ongeval tot resultaat

Samenvatting Talusfracturen zijn zeldzame letsels. Deze lage incidentie en de precaire vasculaire en ossale anatomie maken de behandeling tot een complex probleem. Voor het diagnosticeren van een talusfractuur is een hoge verdenking noodzakelijk. Aanvullend onderzoek begint met standaardröntgenopnamen. Voor de exacte classificatie en het maken van een behandelplan is een CT-scan met reconstructies in drie richtingen noodzakelijk. Er is beperkte ruimte voor conservatieve behandeling. Ook bij niet-gedislokeerde fracturen is het risico op latere dislocatie en daardoor een slechte tot matige (functionele?) uitkomst groot. Directe repositie van luxaties en een al dan niet uitgestelde anatomische repositie en fixatie zijn essentieel voor het behalen van een goede uitkomst. Gezien de zeldzaamheid en complexiteit van talusfracturen valt het zeker te overwegen de behandeling van talusfracturen te centraliser