Een kwestie van gezond verstand

Rede, In verkorte vorm uitgesproken ter aanvaarding van de bijzondere leerstoel Neurorevalidatie aan het Erasmus MC, faculteit der Geneeskunde van de Erasmus Universiteit Rotterdam op 11 oktober 2013 Bewijs van effectiviteit en bewijs van efficiëntie. Dat wordt meer en meer het motto in de gezondheidszorg. Wat werkt voor wie, voor wie niet en hoe kan het sneller en vooral goedkoper? En, zoals Robert Dijkgraaf dat ironisch formuleert: “Wie kan die bewijzen beter leveren dan de wetenschap, de hofleverancier van zekerheden in onzekere tijden?” Dit geldt ook voor de neurorevalidatie, dat deel van de revalidatiegeneeskunde dat zich richt op het behandelen en voorkomen van de gevolgen van niet-aangeboren hersenaandoeningen (NAH). Een NAH legt grote druk op het individu, op zijn mantelzorgers en op de maatschappij. Het verbeteren van de effectiviteit en efficiëntie van de neurorevalidatie is een continue noodzaak en vormt het centrale thema van mijn leerstoel. De gevolgen van NAH worden echter bepaald door een kluwen van mechanismen die op elkaar ingrijpen en specifiek zijn voor het letsel, die de patiënt typeren of zijn fysieke en sociale leefomgeving. Wetenschap en maatschappij treffen elkaar in de neurorevalidatie. Interventies worden, soms serieel in de tijd soms parallel, gericht op medische, sensomotorische, psychische, linguïstische en sociale problematiek. De omgeving van de patiënt zoals mantelzorgers en werkgevers, wordt betrokken in de behandeling en schotten in het Nederlandse zorgstelsel moeten worden geslecht om tot een optimaal resultaat te komen. De vragen die ontstaan wanneer gezondheidszorg en maatschappij elkaar treffen kunnen niet altijd opgelost worden door wetenschappelijk onderzoek.

• View at Worldcat

Free Full Text ( Final Version , 2mb )