In aansluiting op onderzoek naar hellingsdetectie bij het konijn werd in dit proefschrift een methodiek ontwikkeld waarmee hellingsdetectie bij de mens bestudeerd kan worden, zowel onder laboratorium omstandigheden als aan het ziekbed. Het bleek dat hellingsdetectie bij de mens een proces is van vee! groter complexiteit dan bij het konijn. Hellingsdetectie bij het konijn laat zich beschrijven op basis van de eigenschappen van orientatie gevoelige receptieve velden in de visuele cortex. Zo is een konijn bijvoorbeeld slechts in staat de orientatie van een rij nietaaneengesloten bollen te discrimineren zolang de afstand tussen twee opeenvolgende bollen nog binnen de grootte van het receptieve veld valt (Lagers-Haselen, Van Hof en Reuter 1989, zie ook bijlage C). Ook laat de nauwkeurigheid waarmee de belling van lijnstukken gedetecteerd kan worden zich relateren aan de eigenschappen van een populatie orientatie gevoelige receptieve velden (Lagers-van Haselen 1988, Swadlow 1988).

, , ,
Erasmus University Rotterdam
M.W. van Hof
hdl.handle.net/1765/50935
Erasmus MC: University Medical Center Rotterdam

Elferink, A. J. A. (1989, October 6). Hellingsdetectie en ruimtelijke orientatie bij de mens. Retrieved from http://hdl.handle.net/1765/50935