De volgende vraagstelling lag ten grondslag aan het in het proefschrift beschreven onderzoek: l. Is het mogelijk een niet invasieve en eenvoudige methode aan te geven an op een betrouwbare manier obstructieve hogere urinewegsystemen te ondersdheiden van niet-obstructieve urinewegsystemen? 2. Is het mogeli jk een predictieve waarde aan de onderzoeksmethode toe te kennen opdat op voorhand kan worden gesteld welke systemen baat zouden kunnen hebben bij een operatie en welke niet? 3. Is kwantificeren van de verbetering van de nierfunctie na de operatie mogelijk? Een van de belangrijkste uitgangspunten was dat de onderzoeken onder gestandaardiseerde condities moesten worden uitgevoerd wat (veelal) niet het geval was bij de in de literatuur beschreven studies. Standaardisatie zou het mogelijk rnaken de patientenstudies in de foll~ up periode te vergelijken. Er werd gekozen voor een isotopenstudie door middel van het 99mrc-D!'PA onder condities van maximale diurese, verkregen tijdens hypotone volume expansie (HVE) (27 ,28). Van deze 99mrc-D!'PA renografische studies kon op voorhand worden gesteld dat: a. het mogelijk was de functie van de nieren afzonderlijk (in percentages) vast te stellen. b. inzicht in de uro-dynamische kwaliteiten van het hogere urinewegsysteem verkregen zou worden. Deze uro-dynamische eigenschappen zijn op twee manieren bestudeerd: a. met curven over de totale nier, met andere woorden over het parenchym en het pyelum. b. met een speciale rekenmethode, genaarrd PIFI (=Parenchymal area Identifying Functional Imaging). In de loop van de studieperiode werd het duidelijk dat door een speciale procedure toe te passen gedurende de eerste 7 minuten periode van het scanonderzoek, goede informatie kon worden verkregen over de functionerende parenchymale gebieden.

, , , ,
Erasmus University Rotterdam
R.J. Scholtmeijer , H.K.A. Visser (Henk)
Dutch Kidney Foundation
hdl.handle.net/1765/51183
Erasmus MC: University Medical Center Rotterdam

Sukhai, R. N. (1987, June 12). Obstructieve uropathie bij kinderen voorspellende waarde van 99m Tc-DTPA renografische studies verricht tijdens maximale diurese. Retrieved from http://hdl.handle.net/1765/51183