Societal Innovation: between dream and reality lies complexity

Voor hardnekkige maatschappelijke problemen bestaan geen pasklare oplossingen. Deze zijn het gevolg van weeffouten in onze maatschappelijke stelsels. Deze systeemfouten vergen radicale veranderingen in ons denken en handelen: transities en systeeminnovaties. Transities vergen een lange periode (1 à 2 generaties), en kosten tijd, geduld, geld, vertrouwen, maar ook moed, durf en doorzettingsvermogen om verschillende soorten weerstand te overwinnen. Onderzoek naar transities is per definitie multi-en interdisciplinair, waarbij kennis nodig is vanuit de systeemkunde, bestuurskunde, geschiedenis, innovatiewetenschappen, economie, bedrijfskunde en techniek. Transitieonderzoek is zowel fundamenteel, exploratief, ontwerpend en praktisch van aard. Een conceptueel kader voor transitieonderzoek wordt gepresenteerd, dat bestaat uit een viertal samenhangende conceptuele bouwstenen, die de contouren vormen van een transitietheorie in wording. Deze concepten zijn geworteld in gemeenschappelijke noties uit de complexiteitstheorie, nieuwe vormen van governance en de sociale theorie. Centraal hierin staat het concept van transitiemanagement, waarvoor een nieuw sturingsraamwerk is ontwikkeld. Transitiemanagement beoogt hardnekkige problemen bij te sturen in een meer duurzame richting, via een visionair, cyclisch proces van agenderen, leren, instrumenteren en experimenteren. Niet op basis van controle en beheersing, maar via slim, subtiel schakelen en bijsturen op meerdere niveaus. Transitiemanagement is een veelbelovend sturingsconcept wat in beginsel toepasbaar is op tal van complexe maatschappelijke problemen: van gezondheidszorg tot energievoorziening, en van sociale zekerheid tot mobiliteit. Ook in de bedrijfscontext kan transitiemanagement worden toegepast op complexe veranderingsprocessen.

• View at Worldcat

Free Full Text ( Final Version , 2mb )