Aansprakelijkheidsverzekeringen bieden geen ongelimiteerde dekking. Een gemiddelde AVP biedt tegenwoordig een dekkingslimiet van 1 of 2,5 miljoen gulden per gebeurtenis; een AVB 1 tot 5 miljoen gulden; een gemiddelde WAM-polis 5 miljoen gulden. Dat zijn hoge bedragen en in de meeste gevallen volstaan ze om alle benadeelden van de aansprakelijkheidsvestigende gebeurtenis schadeloos te stellen. Maar soms niet. In bepaalde gevallen kan een ongeval waarbij één slachtoffer valt, de verzekeringspenningen reeds geheel opsouperen. Een AVP-dekking van 1 miljoen gulden volstaat niet altijd bij een ongeval waarbij een benadeelde met topinkomen arbeidsongeschikt raakt. Treft de gebeurtenis meer dan één benadeelde, dan komen de grenzen van de verzekerde som zeker spoedig in zicht. Bij grootschalige catastrofen is dat vrijwel altijd het geval. Een voorbeeld hiervan is de Bovenkarspelse legionella-besmetting die zich in het voorjaar van 1999 voordeed. Gesteld dat voor die gebeurtenis aansprakelijkheid van de bubbelbad-verkoper bestaat, en gesteld dat deze een AVB-verzekering heeft, dan lijdt geen twijfel dat deze WA-dekking onvoldoende is om de vele getroffenen volledig schadeloos te stellen. Ons verzekeringsrecht kent geen regeling voor het probleem van de ontoereikende WA-dekking. Het heeft er dus veel van weg dat degene die het eerste komt, het eerste maalt.

, , ,
hdl.handle.net/1765/7647
Private Law

van Boom, W. (2000). Verdeling van een ontoereikende WA-polis. Retrieved from http://hdl.handle.net/1765/7647