Surgery in the Elderly: Does age matter?

De demografische verschuiving in het aantal ouderen zorgt voor een oudere behandelgroep. De chirurgische behandeling van vasculaire en trauma gerelateerde aandoeningen in deze oudere populatie is niet eenvoudig. Zorgvuldige patiëntselectie zou wel eens de sleutel kunnen zijn tot betere behandelresultaten van vasculaire en trauma gerelateerde aandoeningen binnen deze oudere bevolkingsgroep.

Het eerste deel van dit proefschrift bespreekt de uitkomst van verschillende vasculaire chirurgische interventies. Oudere dialysepatiënten zijn wellicht beter af zijn met een elleboogshunt gezien de betere patency, hoewel de kwaliteit van leven hierbij nog nader onderzocht dient te worden. Verder wordt aangetoond dat de mortaliteit van perifere bypass chirurgie bij met name 80-plussers erg hoog is met een postoperatieve sterfte van 22%. Met betrekking tot de behandeling van een abdominaal aneurysma is de mortaliteit na electieve endovasculaire behandeling van een abdominaal aneurysma bij patiënten ouder dan 80 jaar significant hoger in vergelijking met een jongere groep, echter als we de mortaliteit van deze behandeling vergelijken met de in de literatuur beschreven mortaliteit na open behandeling van een abdominaal aneurysma lijkt een endovasculaire behandeling in deze populatie gerechtvaardigd.

In het tweede deel worden uitkomsten van verschillende trauma gerelateerde chirurgische behandelingen besproken. De vergrijzing zorgt voor een toename van het aantal ziekenhuisopnames ten gevolge van een bekkenfractuur, om gerelateerde kosten voor de gezondheidszorg in de toekomst te reduceren blijft preventie van vallen bij ouderen en osteoporosescreening belangrijk. Verder zijn de uitkomsten van chirurgische behandeling van een proximale humerusfracturen bij ouderen onderzocht en wordt geconcludeerd dat het veilig en verantwoord is om een osteosynthese van een ernstig gedisloceerde proximale humerusfractuur te verrichtten bij geselecteerde patiënten van 75 jaar en ouder. Tot slot laat dit proefschrift zien dat de mortaliteit na chirurgische behandeling van een heupfractuur bij patiënten van 90 jaar en ouder een mortaliteit kent van 23% in de eerste 3 maanden en dat een heupfractuur bij hoogbejaarde personen grote impact heeft op de mate van onafhankelijk van deze populatie.

Dit proefschrift toont aan dat de oudere patiëntenpopulatie een zeer specifieke groep patiënten is, waarvan de behandeling niet eenvoudig is en moet worden afgestemd op de individuele patiënt. Het blijft moeilijk om co morbiditeit uit te drukken in een specifieke score en zodoende te voorspellen wat het sterfterisico is van een bepaalde behandeling. De ontwikkeling van een beter instrument voor het inschatten van het sterfterisico van chirurgische behandeling is aanbevolen. Verder is er in het algemeen meer aandacht nodig voor het effect van chirurgische behandeling op kwaliteit van leven van de oudere patiëntpopulatie.