Moeten toezichthouders wakker liggen van de Meavita-uitspraak van de Ondernemingskamer?

Het Meavita-concern ontstond op 1 januari 2007 door een bestuurlijke fusie van de Meavitagroep en Sensire&Thuiszorg Groningen (S&TZG). Het concern hield zich bezig met de verlening van zorg en thuiszorg op grond van de Algemene Wet Bijzondere Ziekenkosten (AWBZ). Dit werd later, vanaf 2007, de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Na het faillissement van het Meavita-concern in 2009 heeft Abvakabo FNV in 2010 een verzoek ingediend om een enquêteprocedure te starten.

De Ondernemingskamer van het Gerechtshof Amsterdam (OK) heeft in november 2015 wanbeleid bij het Meavita-concern1 vastgesteld, met name ten aanzien van de fusie tussen de Meavitagroep en S&TZG en het besluit om te investeren in het TVfoon-project. Voor dat wanbeleid zijn de bestuurders respectievelijk de leden van de toezichthoudende organen van het Meavita-concern verantwoordelijk.2 De originele beschikking van de OK is 191 pagina’s. In het hiernavolgende beperk ik mij daarom tot de betekenis van deze uitspraak voor (intern) toezichthouders3 vanuit juridisch perspectief.