Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het zicht op de gebeurtenissen voor de Duitse bevolking uiteraard erg vertroebeld door de nationaal-socialistische propaganda. Dat is een van de redenen geweest waarom de oorlog zo lang werd voortgezet toen hij in 1943 al definitief was verloren. In dit artikel wordt de vraag behandeld waarom ook na de oorlog in de Duitse militaire geschiedschrijving de visie op de gebeurtenissen vaak niet voldoende realistisch geweest is. In de jaren tachtig lijkt daar een kentering ingekomen, maar na de eenwording is er toch weer sprake van zekere gewenste bijstellingen van de herinnering aan de oorlog.