Diversiteit lijkt het nieuwe buzz-woord in de sociologie. Sinds Robert Putnam (2007) zijn invloedrijke artikel ‘E Pluribus Unum’ publiceerde, waarin hij de negatieve consequenties van ethische, niet ethische diversiteit beschreef voor met name sociale cohesie in het stedelijk leven, verschenen tal van sociologische studies die zijn bevindingen kritisch onder de loep namen. In hetzelfde jaar publiceerde Steve Vertovec (2007) zijn (bijna) even beroemde artikel over ‘Superdiversity’ als kenmerkend voor hedendaagse steden in de Europese immigratiesamenlevingen. Vertovec benadrukt dat het niet alleen om etnische diversiteit gaat. Hedendaagse migratiestromen zijn op allerlei manieren zeer divers: hoog en laag opgeleide migranten, uit arme en rijke landen, met verschillende talen en religies, en met een verschillende juridische status (waaronder ongedocumenteerde migranten).
Hier willen we ons vooral richten op een tot dusver weinig onderzocht gevolg van etnische diversiteit (of zo men wil: superdiversiteit) voor steden en stadsbuurten: de (mogelijke) relatie met veiligheid en veiligheidsbeleving.