Diagnostiek en behandeling van leveradenomen : Recente ontwikkelingen en een nieuwe Europese richtlijn

Leveradenomen zijn in essentie goedaardige levertumoren die met name voorkomen bij vrouwen in de vruchtbare levensfase.
Er zijn 4 verschillende subtypes beschreven die zowel radiologisch als histopathologisch van elkaar te onderscheiden zijn: steatotische, inflammatoire, β-catenine-gemuteerde en niet-geclassificeerde adenomen. De subtypes verschillen in het risico op complicaties.
MRI met leverspecifiek contrast is de beste methode om een leveradenoom te diagnosticeren en karakteriseren.
Mogelijke complicaties zijn bloeding, ruptuur en maligne degeneratie van het leveradenoom. Deze complicaties komen zelden voor bij leveradenomen kleiner dan 5 cm.
Het risico op maligne degeneratie is het grootst bij mannen met een leveradenoom.
Bij vrouwen kunnen veranderingen in leefstijl – stoppen met orale anticonceptie en gewichtsreductie – zorgen voor regressie van het leveradenoom, waardoor leverchirurgie voorkómen kan worden.
Bij zwangere vrouwen is er risico op groei van het adenoom. Daarom wordt aangeraden de tumor bij zwangere vrouwen iedere 6-12 weken te volgen aan de hand van een echo.